In deze ‘Man van steen’ spreken we met Jo Jeurninck (uit the summer of ‘69); lijmer bij Arte. Jo heeft zo ongeveer alle posten in de productie al bemand. “Ik ben hier aanwezig.. nee grapje.. ik werk hier vanaf 30 oktober 2006” vertelt Jo, die Arte toch echt wel een warm hart toe draagt. Hoe hij bij Arte terecht is gekomen is dan weer niet in een paar woorden samen te vatten. Hiervoor maken we een sprongetje terug in de tijd.
Altijd blijven leren
“De techniek sprak me al op jonge leeftijd aan”, vertelt Jo. “Daarom was de keuze voor de LTS zo gemaakt”. Ondanks de logische keuze voor de LTS, komt Jo in zijn laatste jaar tot een verrassende ontdekking; hij wil iets anders. Jo besluit daarom de switch te maken naar de opleiding die tegenwoordig ‘De Rooi Pannen’, waarna hij maar liefst 18 jaar in de keuken staat. “Toen ik bij de LTS vertrok stonden veel mensen gek te kijken, maar eten moeten we allemaal. Plus als je uit een gezin met tien kinderen komt, is goed kunnen koken wel erg handig.” Toch blijkt het technische vak nog niet helemaal bedankt. Door zijn vaderschap wil Jo niet meer tijdens horeca-uren werken, om er op die manier meer te zijn voor zijn jongens. Als Jo een vacature ziet bij Arte, besluit hij direct te solliciteren.
Where Arte comes in
Na zijn eerste sollicitatiegesprek mag Jo een dag meelopen in de productie, waarna hij de baan krijgt. Zijn eerste functie is op de lijmafdeling. Om vervolgens nog naar de zaagafdeling, de polijstafdeling, de inpakafdeling, de spoelbakkenafdeling en de eindcontrole te gaan. Goed, Jo heeft nog altijd langer in de keuken gestaan dan in de keuken van Arte, maar dát record gaat hij wel inhalen.
Een steentje bijdragen
Inmiddels is hij weer terug op zijn eerste post: de lijmafdeling. Heb je in je werk bij Arte nog voldoende uitdaging? ‘’Zeker wel!’’ Geen uitdaging gaat Jo uit de weg. Zo maakt Jo deel uit van de personeelsvertegenwoordiging, het bedrijfshulp verleningsteam (BHV) en de organisatie van de vrijwilligersdag. “Ik vind het in de eerste plaats natuurlijk heel erg leuk, maar daarnaast ook heel belangrijk. Hier bij Arte wordt veel georganiseerd, als je wil dat we dat blijven doen dan moeten daar vrijwilligers voor zijn.” Jo verdiept zich ook graag in nieuwe onderwerpen tijdens Arte trainingen. “Je kunt altijd wel iets bij leren, of het nu gaat over social media of werken met tilhulpen”.
Familie mens
Jo komt uit een groot gezin waar veel kleintjes rondliepen. ‘’Toch zijn we thuis nooit iets te kort gekomen en vond ik het fijn om in een groot gezin op te groeien in het mooie Thorn”. Als Jo over zijn jeugd begint, krijgt hij een twinkel in zijn ogen. Het grote gezin had het niet breed, maar iedereen mocht aanschuiven voor een bord lekker eten, van vriendjes tot buurtgenoten. Jo is trots op zijn ouders. “We hadden het toch maar goed bij ze, ik heb altijd hetzelfde willen doen voor mijn kinderen!”
Zijn jongens
“Ik ben natuurlijk een werkende vader, maar de vrije tijd die ik heb ben ik het liefst bij hen. Alleen spelen zij het liefst met hun videogames, ach als ik maar bij ze ben”, aldus Jo. De jongens zijn gelukkig niet alleen goed met videogames, maar doen ze het op school ook hartstikke goed! Zo zit zijn jongste zoon in België op school. Het onderwijs in België verschilt toch wel met dat in Nederland. “Zo krijgen de kinderen in Nederland Engels en in België krijgen zij Frans. Ik vind het knap van hem dat hij dat toch bij kan houden.” België? “Ja ik woon in België, en dat bevalt goed!” Het dorp Thorn maakte plaats voor Zwartbroek, om vervolgens via Weert in het Brabantse Budel-Dorplein terecht te komen. Na een aantal jaar moest Budel-Dorplein plaatsmaken voor ons zuidelijk buurland België. Toch sluit Jo een nieuwe verhuizing niet uit. “De kinderen gaan in ieder geval nog vier jaar naar school. Daarna weet ik het nog niet. Misschien toch liever iets dichter bij Arte”.
Even rekenen
Een snelle rekensom leert dat er een 12,5-jarig jubileum in het verschiet ligt. “Dat klopt, was het niet dat ik de eerste jaren in dienst was bij een uitzendbureau”, lacht Jo. “Maar dat feestje komt er zeker!”, sluit Jo heel mooi af.
Jo, erg bedankt voor het interview!
